81. Kätzle und Mäusle.

[282] 's ist emal a Kätzle und a Mäusle spaziere gange; da hat's Kätzle dem Mäusle 's Schwänzle runter biße. Da sait 's Mäusle zum Kätzle: »gib mir mei Schwänzle wieder!« Da sait 's Kätzle zum Mäusle: »wenn Du mir Käs holst.« Na ist 's Mäusle zum Keller (Kellner) gangen und hat em gsait:


Keller, mir Käs! Kätzle Käs,

Kätzle mir mei Schwänzle wieder geä.


Na hat der Keller gsait: »wenn Du mir a Meßer holst.« Na ist 's Mäusle zum Schmid gangen und hat gsait:


Schmid mir Meßer! Keller Meßer,

Keller mir Käs, Kätzle Käs,

Kätzle mir mei Schwänzle wieder geä.


Na hat der Schmid gsait: »wenn Du mir Horn holst.« Na ist 's Mäusle zur Gais gangen und hat gsait:


Gais mir Horn! Schmid Horn,

Schmid mir Meßer, Keller Meßer,

Keller mir Käs, Kätzle Käs,

Kätzle mir mei Schwänzle wieder geä.


Na hat d' Gais gsait: »wenn Du mir Heu holst.« Na ist 's Mäusle zum Mäder gangen und hat gsait:


Mäder, mir Heu! Gais Heu,

Gais mir Horn, Schmid Horn,

Schmid mir Meßer, Keller Meßer,

Keller mir Käs, Kätzle Käs

Kätzle mir mei Schwänzle wieder geä.
[283]

Na hat der Mäder gsait: »wenn Du mir Suppe holst.« Na ist 's Mäusle zur Köche (Köchin) gangen und hat gsait:


Köche, mir Suppe! Mäder Suppe,

Mäder mir Heu, Gais Heu,

Gais mir Horn, Schmid Horn,

Schmid mir Meßer, Keller Meßer,

Keller mir Käs, Kätzle Käs,

Kätzle mir mei Schwänzle wieder geä.


Na hat d' Köche gesait: »wenn Du mir Toffele holst.« Na ist 's Mäusle zum Schuhmacher gangen und hat gsait:


Schuhmacher, mir Toffele! Köche Toffele,

Köche mir Suppe, Mäder Suppe,

Mäder mir Heu, Gais Heu,

Gais mir Horn, Schmid Horn,

Schmid mir Meßer, Keller Meßer,

Keller mir Käs, Kätzle Käs,

Kätzle mir mei Schwänzle wieder geä.


Na hat der Schuhmacher gsait: »wenn Du mir Borst holst.« Na ist 's Mäusle zur Sau gangen und hat gsait:


Sau mir Borst! Schuhmacher Borst,

Schuhmacher mir Toffele, Köche Toffele,

Köche mir Suppe, Mäder Suppe,

Mäder mir Heu, Gais Heu,

Gais mir Horn, Schmid Horn,

Schmid mir Meßer, Keller Meßer,

Keller mir Käs, Kätzle Käs,

Kätzle mir mei Schwänzle wieder geä.


Na hat d' Sau gesait: »wenn Du mir Kleie holst.« Na ist 's Mäusle zum Müller gangen und hat gsait:
[284]

Müller mir Kleie! Sau Kleie,

Sau mir Borst, Schuhmacher Borst,

Schuhmacher mir Toffele, Köche Toffele,

Köche mir Suppe, Mäder Suppe,

Mäder mir Heu, Gais Heu,

Gais mir Horn, Schmid Horn,

Schmid mir Meßer, Keller Meßer,

Keller mir Käs, Kätzle Käs,

Kätzle mir mei Schwänzle wieder geä.


Na hat der Müller gsait: »wenn Du mir Waßer holst.« Na ist 's Mäusle an Bach gangen und hat wölle Waßer hole. Da ist's nei gfallen und ist versoffe.

Quelle:
Ernst Meier: Deutsche Volksmärchen aus Schwaben. Stuttgart 1852, S. 282-285.
Lizenz:

Buchempfehlung

Anselm von Canterbury

Warum Gott Mensch geworden

Warum Gott Mensch geworden

Anselm vertritt die Satisfaktionslehre, nach der der Tod Jesu ein nötiges Opfer war, um Gottes Ehrverletzung durch den Sündenfall des Menschen zu sühnen. Nur Gott selbst war groß genug, das Opfer den menschlichen Sündenfall überwiegen zu lassen, daher musste Gott Mensch werden und sündenlos sterben.

86 Seiten, 5.80 Euro

Im Buch blättern
Ansehen bei Amazon

Buchempfehlung

Große Erzählungen der Spätromantik

Große Erzählungen der Spätromantik

Im nach dem Wiener Kongress neugeordneten Europa entsteht seit 1815 große Literatur der Sehnsucht und der Melancholie. Die Schattenseiten der menschlichen Seele, Leidenschaft und die Hinwendung zum Religiösen sind die Themen der Spätromantik. Michael Holzinger hat elf große Erzählungen dieser Zeit zu diesem Leseband zusammengefasst.

430 Seiten, 19.80 Euro

Ansehen bei Amazon