89. A Mährlein von der Rusel.

[89] Von J.A.Pangkofer, Gedichte in altb. Mundart 1846. Anm. S. XLI. – Sage aus dem Bayerwalde auf der Rusel bei Deggendorf, wo auf beiden Seiten der Strafe viele Quellen hervorsprudeln.


Duat drob'n af en Beag is a Beagerl,

Im Beagerl drin wiathschaft a Zweagerl

Wos sie hot am Beagerl zuatrog'n

Mit'n Zweagerl, miakt's af, will i sog'n.


Dea Zweagerl is duaten scho hausat

Wohl iatza a voll's Joahrtausat

Und lebt schö still und alloa

Im olten, kluftinga G'stoa.


So olt ols a is und so leizi

So fleißi is a, und freut si,

Doß a thuat no so kräfti si spüan,

Und ko drin im Beagerl handthian.


Z' eascht hot a im Fels mit sein Hammerl

Sie ausg'haut a wundanetts Kammerl,

Na Gangerl dee Kreuz und dee Quea

Tiaf unten und ob'n drüba hea.


Daß drinna net is goar so dunkel,

Hängt af ea viel liachte Karfunkel.

Mit Gold und mit edeln Kristall

Ziat Kammerl und Gangerl ea all.


Diamal ja z' Mittogen in Summa

Thuat's Mannerl zon Beagerl 'raus kumma

Schaut nieda neugieri in's Thal,

Und waarmt si am sunninga Strahl.


Do sicht a drei Lamperl springa,

Do höat a a Deanerl singa,

Und wiar a dees Deanerl schaut,

Do schlagt sei olts Heazerl so laut.


Do hockt a si hi und thuat sinna:

Wiar is 's so langweili do drinna

Wia schö waar's net, wann i drin hätt',

Dees Dannerl so liab und so nett.


Do thuat a si putzen und waschen,

Viel Edelstoa schiabt a in Taschen

Posiali macht ea 's Kumplament

Und 's Deanerl, dees lacht ohne End.


Na thuat a afwoarten maniali

Mit dee Edelstoa, fei und ziali,

Und 's Deanerl, dees freut si so viel

Am glanzenden, blitzaden G'spiel.


Dem Deanerl voneascht is fast grauli,

Do wiad's nach und nach goar votrauli,

Da Zweag so guatmüathi als wild

Wiar a Kind mit en Deanerl spielt.


Da Zweagl, voliabt do geduldi,

Und's Deanerl, so sanft und unschuldi,

Treib'n 's so bis da Winta kimmt hea,

Do is mit en Spiel'n nix meha.


Zon Deanerl sogt schmeichlat do Zweagl:

Geh', schliaf da 'nei in mei Beagl,

'S is trauli und waarm in mein Haus

Und ziat hab' i 's wundavoll aus.


Wia thuat si dees Deanerl freua

An oll dem Schöna und Neua

Vowändt so voständi und schlau

Im Zweagerl sein prächtiga Bau.
[89]

Sichst, sagt a, da wohn' wiar a Prinz i,

Mei Hausrath is künstli und winzi

Und Alles von Silba und Gold,

Wia 's a Weiberl nua wünschen si wollt'.


Ea gibt ihr dee Sachan in d' Hand'l:

Da spiel nua, sagt a, und tand'l

So lang und so viel als di freut

Meintweg'n fuat in Ewikeit.


Und's Deanerl dees loßt si 's net schaffa,

In lauta Tandl'n und Gaffa

Vogißt si si ganz und goar,

Dabei genga hi zeha Joahr.


Da sollt iah und bricht af en Pflasta

A Lilienkranz von Alabasta.

Und si und da Zweagl daschreckt

Foahrn af wia vom Schlafa afg'weckt.


Da Zweagerl no kloa und no schmächti

Si oba a Riesin hochprächti,

A Jungfrau liebreizat und hold

Nua g'wickelt in Lockerln wia Gold.


As klingt ihra schmerzlichs Jamman

Durch alle Gangerln und Kamman,

Da Zweagl ringt d' Handeln und woant,

Und steht in da Eck wia vostoant.


Durch dee Gangeln, so schmohl und so nida,

Ko d' Riesin net aussa meah wida.

As hilft aus der schrecklinga Noth

Da Arma nua endli da Tod.


An Soarg vo lauta Korallen

Mit an Deckel von liachten Krystallen

Voll goldna und Edelstoa-Pracht

Da Zweag füa sei Schatzerl hot g'macht.


Do sitzt a bei ihran Füaßen

Und laßt seine Zahra draf fliaßen

Ohne End' und im ewinga Schmeaz;

Denn an Beagzweag bricht niemal sei Heaz.


Da Zweag, dea muaß woana und trauan,

So lang nua dee Welt no mag dauan,

Zwoa Brünnerln, dee rieseln da h'raus

Seine Zahra vom Zweagen sein Haus.


Viel Veicherl und Röserl pranga

Wo kemma dee Brünnerl ganga,

Eiskalt und kristallen rei,

Und fassen dee Ranfterln ei.


As murmeln wehmüathi und rieseln

In Schatten af glanzaden Kieseln,

Und Jeden, dea trinka draus thuat,

Wiad weh und wiad woanale z' Muath.


Und fragst mi, wo is dees Beagl,

Wo ewi drin woant 's arm Zweagl

Um 's Riesendeandl; 's is halt

Af da Rusel im boarischen Wald.

Quelle:
Alexander Schöppner: Sagenbuch der Bayer. Lande 1–3. München 1852–1853, S. 89-90.
Lizenz:
Kategorien:

Buchempfehlung

Droste-Hülshoff, Annette von

Ledwina

Ledwina

Im Alter von 13 Jahren begann Annette von Droste-Hülshoff die Arbeit an dieser zarten, sinnlichen Novelle. Mit 28 legt sie sie zur Seite und lässt die Geschichte um Krankheit, Versehrung und Sterblichkeit unvollendet.

48 Seiten, 4.80 Euro

Im Buch blättern
Ansehen bei Amazon

Buchempfehlung

Große Erzählungen der Spätromantik

Große Erzählungen der Spätromantik

Im nach dem Wiener Kongress neugeordneten Europa entsteht seit 1815 große Literatur der Sehnsucht und der Melancholie. Die Schattenseiten der menschlichen Seele, Leidenschaft und die Hinwendung zum Religiösen sind die Themen der Spätromantik. Michael Holzinger hat elf große Erzählungen dieser Zeit zu diesem Leseband zusammengefasst.

430 Seiten, 19.80 Euro

Ansehen bei Amazon