[497] γναμπτός, gekrümmt, gebogen; Hom. γναμπτῇσι γένυσσιν Iliad. 11, 416, γναμπτοῖς ἀγκίστροισιν Odyss. 4, 369. 12, 332, γναμπτὰς ἕλικας Iliad. 18, 401; ἐνὶ γναμπτοῖσι μέλεσσιν, in den gebogenen, d. h. geschmeidigen, gelenkigen Gliedern, Versende, Iliad. 11, 669. 24, 359 Odyss. 11, 394. 13, 398. 430. 21, 283; νόημα γναμπτόν, ein biegsamer Sinn, der sich erweichen läßt, Iliad. 24, 41; – δρόμος Pind. I. 1, 57.