[584] δια-κριτικός, ή, όν, zum Unterscheiden geschickt; ἡ δ., die Kunst zu unterscheiden, Plat. Polit. 282 b; Soph. 231 b. Ggstz συγκριτικός, Polit. 282 c u. Sp. – Adv., διακριτικῶς, = getrennt, Sext. Emp.
Meyers-1905: Dia [2] · Dia [3] · Dea Dia · Dia [1]
Pierer-1857: Dia [3] · Dia [2] · Dia [1]