διά-κρισις

[584] διά-κρισις, ἡ, 1) Absonderung, Trennung; καὶ διάλυσις Plat. Phil. 32 a; Ggstz σύγκρισις, Tim. 64 e; der Zwischenraum, Xen. Cyn. 4, 1; Kampf, πρὸς ἀλλήλους, Pol. 18, 11, 3; Unterscheidung, Plat. Legg. X, 908 b. – 2) Entscheidung, Beurtheilung; ψευδομαρτυριῶν Plat. Legg. XI, 937 b; τοῖς άμιλλωμένοις τὴν δ. ἀποδοῠναι, VI, 765 a; Xen. Cyr. 8, 2. 21 u. sonst; ὀνειράτων, Auslegung, Paus. 1, 34. 5; σημείων, D. Sic. 17, 11.