μον-αύλιον

[201] μον-αύλιον, τό, dim. zu μόναυλος, Posid. b. Ath. IV, 176 b.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 2, S. 201.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: