Online-Bibliothek

προ-φεύγω

[797] προ-φεύγω (s. φεύγω), intrans., vorwärtsfliehen, οὐ γάρ οἱ ἵπποι ἐγγὺς ἔσαν προφυγεῖν, Il. 11, 340. – Gew. trans. c. accus., entfliehen, βέλτερον, ὃς φεύγων προφύγῃ κακὸν ἠὲ ἁλῴη, Il. 14, 81; οὐκ ἂν ϑάνατόν γε δυςηλεγέα προφύγοισϑα, Od. 22, 325; πόνιον, 11, 107; μένος καὶ χεῖρας Ἀχαιῶν, Il. 6, 502. 7, 309; χρέα, Schulden vermeiden, Hes. O. 649; Aesch. frg. 59.