[1330] χάλκευμα, τό, jedes aus Erz oder Kupfer gearbeitete, geschmiedete Geräth; Fessel, δυςλύτοις χαλκεύμασι προςπασσαλεύσω Aesch. Prom. 19; νεκρὸν ϑήσω, ποδώκει περιβαλὼν χαλκεύματι Ch. 569.