χορευτής

[1365] χορευτής, , der Reigentänzer, Chortänzer, Pind. P. 12, 27; übh. Einer aus dem Chore, Plat. Phaedr. 252 d; τὰ ἐπινίκια ἔϑυσε αὐτός τε καὶ οἱ χορευταί Conv. 173 a; neben ῥαψῳδοί u. ὑποκριταί als ὑπηρέται τῶν ποιητῶν genannt, Rep. II, 373 b.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 2, S. 1365.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: