[994] ἐπι-τίμιος, was Einem zur Ehre geschieht, ἔστ' Ὀρέστου ταῠτα τἀπιτίμια Soph. El. 903; übh. το ἐπιτίμιον, die Strafe, Vergeltung, Lohn, τοὐπιτίμιον λαβεῖν Aesch. Spt. 1012; τῶνδε τἀπιτίμια Pers. 809; δεῖξον ἀνϑρώποισι τἀπιτίμια τῆς δυςσεβείας οἷα δωροῦνται ϑεοί Soph. El. 1374; ἐπιτίμια δέδωκεν Eur. Hec. 1086; ἐπιτίμια διδοῦσιν ἐκείνοις Her. 4, 80; bes. im att. Recht, die von den Richtern festgesetzte Strafe, meist in Geld, τοῖς ἐπιτιμίοις ἔνοχοι τοῦ φόνου Antiph. IV α 4; τὰ ἐκ τῶν νόμων ἐπ. Lycurg. 4; ἔπεστι ταῖς ἐπαγγελίαις Is. 3, 47; ἔσται πρὸς τούτοις Dem. 24, 116; Sp., wie Plut. ἐπιτιμίοις μεγάλοις ἐξελϑεῖν τοὺς λαχόντας ἀναγκάσαντες Coriol. 13; vgl. Meier u. Schömann att. Proc. p. 739.