ἰσό-θεος

[1264] ἰσό-θεος, gottgleich, ehrendes Beiwort der Helden, φώς, Il. 2, 565 Od. 1, 324 u. öfter; Aesch. Pers. 80. 842; Soph. Ant. 830; Eur. Tr. 1169; auch in Prosa, Plat. Phaed. 255 a Rep. II, 360 c; Isocr. 2, 5; Sp.; ἰσόϑεοι τιμαί Pol. 10, 10, 11.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 1, S. 1264.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: