Landessitte

1. Landessitt, landesehr.Franck, II, 183b; Petri, II, 430; Latendorf II, 21; Henisch, 816, 31; Eiselein, 409; Acerra philol.; Simrock, 6151; Graf, 12, 160; Venedey, 141; Braun, I, 2140.

Holl.: Lants sede is lants ere. (Tunn., 17, 4.)

It.: L'usanza del paese non è mai vergogna. (Pazzaglia, 389, 4.)

Lat.: Est regionis honor sua consuetudo vetusta. (Tunnicius, 683.) – Quod terre mos est, hoc terre semper honos est. (Fallersleben, 452.)

Schwed.: Landets seder, landets heder. (Wensell, 48; Grubb, 446.) – Man mäste så lefwa som i Landet är seeder. (Grubb, 503.)


2. Wer nicht der Landessitte folgen mag, der schnüre seinen Sack.


[1776]

Landessitt' mache mit.


Quelle:
Karl Friedrich Wilhelm Wander (Hrsg.): Deutsches Sprichwörter-Lexikon, Band 2. Leipzig 1870.
Lizenz:
Kategorien: