Sensationen E.M. Kafka zugeschrieben.
Pöppedeiken Mareiken, Mareiken, min lütt Pöppedeiken! Min Höhning, min Henning, min Tüterüterenning! Du schast'n riken Schulten frin, 'n Kruskopp schall din Brüjam sin, de halt di af to Pingsten ...
Die Affen Der Bauer sprach zu seinem Jungen: Heut in der Stadt da wirst du gaffen. Wir fahren hin und seh'n die Affen. Es ist gelungen Und um sich schief zu lachen, ...
... , hett dat all keen'n rechten Schick nich – gah din'n Gang! Ick gah min ... ... Du büst lütt un pipig, Lurwig, as 'n oll pipsig, mitig Hohn, strakst di mit de ... ... hen di nah den irsten besten Tun; halt mi dor'n Staken, Lurwig, recht ...
... Aw. Dor hett se't mit'n Pœhl todeckt un hett'n heeten Steen em tenzen Föten hen ... ... woll ball uppen Däu wedder sleiht? 'n bäten Mulschell hüt? Sonn Mulschell deit mal sacht, ... ... nimmt dat, as een't nimmt; wat Gott een'n schickt, dat möt een drägen – dat is woll nu all ...
... Un Trin de kann een in de Kœk herüm marachen hür'n; de möt dat grot Fatt för de Päk mit Wipens noch afschür'n. Un ick, ick mücht, dat ... ... , de is min! Hurra! is't 'n Läben! Nu gifft't Smolt un Greeben ...
In Mandschin Dal ute Dak de Mand dor kickt, as 'ne Dirn œwer'n Tun, de sick grint, ehr Hochtitslinn' uppe Bleek hett prickt un ehr Hemm' twält uppe Lin. Dat Dörp liggt still up de witte Plan ...
... min Schrubenkrätzer, de ünnen an min'n Ladstock sitt; sonn Schruw höllt fast, licht los ... ... – Ick stah un kik un töw noch'n bäten, man he steiht fast up Trojedu; förwohr, he ... ... ick nich recht mihr drapen künn. Ick mak de Kiep dunn apen'n bäten, dat een to Tit man ruter künn, ...
... nahsten sin irst Appel drög – dat was sonn Freud för'n Ollen, as wir de Appel gollen. Nich lang, dor ... ... un wen dat nich wull drägen – den haugten s' baff vör'n Brägen. Dor würr wi mit de ...
Thamar Es ritt ein Ritter über die Heide, Sein Blick war tief und ernst sein Gesicht: Da hört' er schrei'n wie in tödlichem Leide, Er jagte herzu an den Buschwald dicht. ...
... ihr't wedder geiht to Enn; wu got dat mit een'n ward, wu slicht – wen hadd vörut dat kennt! ... ... lang dat Hus em litt. Un wenn sin Schoh wist ute Dör'n, rut möt he toküm Johr; un wenn ...
... »Nee, wu flitig! Nee, wat'n Flit! Nahwer, so wat läwt nich! Dat's nu ... ... Scharpenwäwer!« Dünn tröck he sin Schuwkor nah in sin Lock an'n Öwer. »Gott, nee ja! Na, vör sonn een'n mak ick Krüz un Sägen!« säd dunn ...
... Sack vull Fläuh, süh, Vader, denn so is't vun Nöd'n, wi paß' ehr up zaft twee. Wi möt ehr eens de Bicht verhür'n, den Kopp ehr wedder stell'n; wat schall sonn oll unnoslig Dirn mit sonn oll rugen Gesell'n! Dat geiht so lang nu, ...
... achter schint de Sünn grad as in'n Mai so warming noch, dat's noch nich lat – ... ... Un wenn't de Kron is, Moder! Böhr mi min'n Kopp to Hög, ick will, ick möt dat sülm mit sehn ...
De vörnähm Gast Min Sœhn, pedd nich ... ... ! De Däl un Sahl de knackt un knarrt, un hier is'n vörnähm Gast; de is hüt af hier stägen, dreggt up sin'n Kopp een Kron – üm din leew Moder wägen möt wi ...
... treten auf den Strand Zwei Frau'n von edlem Blick, Als wären sie von heil'gem ... ... sich kein Volk des innern Lichts In Unschuld will erfreu'n. Schafft mir ein Volk, das mit mir fühlt, Und ... ... spricht: »Ich hab' dich lang' belauscht Und auch die beiden Frau'n, Sie haben dich schier ...
Gottes Gericht 1809. (Hesekiel XXI, V. 15.) »Ich will das Schwert lassen klingen, Die Herzen sollen verzagen. Wie Blitz auf feurigen Schwingen Herbrausen Reiter und Wagen, Es schallen Donnergeschosse, Blut dürsten Männer und ...
... un up de lütt Gälgösch! Wat du för'n ollen Racker büst! Sühst nich, wat de ... ... günnt. Kumm herl Da, nimm diß Hand vull Ohr'n un dräg s' ehr achter in'n Gor'n un wäs doch eenmal klok! Dat is 'ne slichte Wirtschaft ...
Vorgesang Ich habe geliebt, Wie Dichter lieben, ... ... hohes Glück genossen – Mehr noch hab' ich gelitten. F.v. Saar. Ich habe geliebt Wie Dichter lieben: Aus ...
An M.H. Noch bin ich jung an Jahren, ... ... Du im Klaren, Was ich erlebt, erfahren, Dir würde sicher grau'n. Du würdest nimmer meinen, Wie heut' so herzlos kühl, ...
Buchempfehlung
Aristophanes hielt die Wolken für sein gelungenstes Werk und war entsprechend enttäuscht als sie bei den Dionysien des Jahres 423 v. Chr. nur den dritten Platz belegten. Ein Spottstück auf das damals neumodische, vermeintliche Wissen derer, die »die schlechtere Sache zur besseren« machen.
68 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Für den dritten Band hat Michael Holzinger neun weitere Meistererzählungen aus dem Biedermeier zusammengefasst.
444 Seiten, 19.80 Euro