dī-stinguo , stīnxī, stīnctum, ere (vgl. στίζω), ... ... der schw. St., Ov.: ›malus‹ utrum arborem significet, an hominem non bonum, apice distinguitur, Quint. – B) etw. mit etw. mannigfaltig ...
salūtāris , e (salus), zum Wohlsein-, Wohle-, Heile gehörig, ... ... felix salutareque sit, Corp. inscr. Lat. 14, 2112, I, 14: quod bonum faustum salutareque sit, Vopisc. Tac. 4, 4. – subst., αα ...
auspicium , ī, n. (st. avispicium), die ... ... göttliche Anzeige, das Vorzeichen, die Vorbedeutung, bonum, Catull.: optimum, Plaut. u. Cic.: felix, Iustin.: quod auspicium ...
stomachus , ī, m. (στόμαχο ... ... . 2, 3, 3; 6, 3, 93: adversus quos difficile cotidie habere bonum stomachum, Mart. 12. praef.: u. so prägn., haec autem animo ...
ē-languēsco , guī, ere, erschlaffen, schlaff werden, ermatten, ... ... iam elanguerat, accendere, Curt.: differendo deinde elanguit res, Liv.: distractione civium elanguescit bonum proprium civitatis, Varro de vit. P. R. 2. fr. 6 ...
frūgālitās , ātis, f. (frugalis), I) (nach frugalis ... ... , Enthaltsamkeit (Ggstz. luxuria, luxus), Cic. u.a.: frugalitas bonum, luxuria enim malum, Quint.: homo summae frugalitatis, Sen.: cognomen ...
sincēritās , ātis, f. (sincerus), I) die Unverdorbenheit ... ... Gell. u.a. – b) die Unverdorbenheit usw., bonum habebit sinceritatem suam, Vollständigkeit, Vollkommenheit, Sen.: verborum, Güte, Gell ...
prae-pondero , āvī, ātum, āre, I) intr. das ... ... . dem anderen den Vorzug geben, inter duos liberos pari desperatione languentes, da bonum patrem, non praeponderabit, Ps. Quint. decl. 8, 9. – teils ...
hērēditārius , a, um (hereditas), I) die Erbschaft ... ... Plin. ep.: cognomen, Cic.: regnum, Plin.: bellum, Flor.: hereditarium et paternum bonum, Sen.: onus, ein lästiges Erbstück (v. einem Menschen), Sen.: ...
in-aestimābilis , e, I) unschätzbar, unberechenbar, unzählbar ... ... quod e grege se imperatorum, velut inaestimabilem, secrevisset, Liv.: gaudium, Liv.: bonum, Sen.: momentum occasionis, Val. Max.: nimia et inaest. potestas, Lact. ...
in-exsuperābilis , e, unübersteigbar, unersteigbar, unüberwindlich, I) ... ... ) unübertrefflich, inexsuperabilia haec erant, hierin war er unübertr., Liv.: bonum, Sen. – B) unüberwindlich, v. Pers., Vell. ...