συμ-ποδίζω , die Füße zusammenbinden; ... ... πόδας καὶ κεφαλήν , Plat. Rep . X, 615 e; auch übertr., συνεποδίσϑης ὑπ' αὐτοῦ, Theaet . 165 e, vgl. Gorg . 482 ...
πρό-σκοπος , vorschauend, vorsichtig; ἐν ἡμέρᾳ δὲ μοῖρα πρόσκοπος βροτῶν , Aesch. Eum . 105; σύνεσις , Schol. Pind. N . 7, 87. Als subst . der ...
... Plat. Phaed . 78 c u. öfter; τὸ σύνϑετον μέχρι τῶν ἀσυνϑέτων ἀνάγκη διαιρεῖν Arist. Pol . 1, 1. ... ... 19, 136 nennt das Volk ἀσταϑμητότατον πρᾶγμα τὸ πάντων καὶ ἀσυνϑετώτατον (die v. l . ἀσυνετώτατον in vielen mss . ...
δι-ευ-τυχέω , immer glücklich sein ... ... ἄχρι γήρως διευτυχηκώς Apollod. com. Stob. flor . 53, 4; συνεχῶς τῇ οὐσίᾳ Dem . 42, 4; Arr. An . 4, ...
συν-εκ-πλέω (s. πλέω ), mit od. zugleich zu Schiffe herausfahren; Thuc . 4, 3; Lys . 13, ... ... u. Folgde, wie Luc. D. D . 20, 15. S. συνεκπλώω .
πρυτανεῖον , τό , ion. πρυτανήϊον , 1) das öffentliche ... ... 15, 23, 3 u. öfter. – Dah. auch der Hauptsitz, Mittelpunkt, συνεληλυϑότες τῆς τε Ἑλλάδος εἰς αὐτὸ τὸ πρυτανεῖον τῆς σοφίας , von Athen gesagt, ...
μνημονικός , ein gutes Gedächtniß habend, gut behaltend; im Ggstz von ... ... Plat. Polit . 257 b; κατηγορεῖν , Dem . 59, 110; συνϑεῖναι , S. Emp. adv. math . 7, 347.
συν-τυγχάνω (s. τυγχάνω ... ... 6, 7; γῆ ξυντυγχάνουσα πυρί , Plat. Tim . 56 d; συνέτυχον 'Ιπποϑἀλει , Lys . ...
ἀνα-σκευάζω , 1) wieder ... ... ἦ πάντ' ἀνεσκευάσμεϑα , gänzlich zu Grunde gerichtet, Eur. El . 602; συνϑήκας , Bund brechen, Pol . 9, 81; φήμην 12, 25. ...
δημιο υργέω , ein δημιουργός sein, s. d. W.; ... ... τέχναι δημιουργοῦσαι Polit . 281 e; ϑεός Soph . 265 c; σύνϑετα ἐκ μὴ συντιϑεμένων εἴδη Polit . 288 e; δεδημιουργημένη φύσις Tim ...
συμ-πήγνῡμι ... ... ; (s. πήγνυμι ), zusammenfügen, verbinden, fest, dicht machen; γάλα συνέπηξεν , er machte die Milch gerinnen, Il . 5, 902; συνέπαξε λόγον , Pind. N . 5, 29; συμπήξας τάφον , ...
συν-ερανίζω , Beiträge einsammeln, ... ... ἐξ ὄχλου , Plat. Ax . 369 a; Isocr . (s. συνεράω ); oft bei Sp .: τὰς χρείας ἀλλήλοις συνηράνιζον , sie leisteten einander ...
συμ-μανθάνω (s. μανϑάνω ), mit od. zugleich lernen mit Einem; Soph. Ai . 856 κοὐδεὶς ἐπίσταταί με ... ... 5, 27, wenn man sich daran gewöhnt hat, wie Suid . erkl. συνεϑισϑέντι .
... a; Xen. Cyr . 2, 2, 24; Pol . συνεπισπάσασϑαι τοὺς ἰδίους πολίτας πρὸς τὴν ἑαυτοῦ γνώμην , 30, 6, 7, u. öfter; auch = ins Verderben ziehen, reißen, μὴ τότε τούτοις συνεπισπάσησϑἑ με τὸν μηδὲν ἀδικοῦντα , Dem . 19, 224. ...
ἀ-σύν-τακτος , 1 ... ... , 55, den ἀϑρόοι entgegengesetzt; Hell . 7, 1, 5 den συντεταγμένοι; ἀναρχία Thuc . 6, 72; vgl. Dem . 13, 15 ...
συν-εμ-βάλλω (s. βάλλω ... ... 7, 4, 22; εἰς τὴν Ἀττικήν , Dem . 18, 213; συνεμβάλλειν ὁμόσε τοῖς Αἰτωλοῖς εἰς τὴν Ἀχαΐαν , Pol . 4, 16, 10. ...
συν-εξ-ανύτω , att. = Folgdm; Plut. de sanit. tuend. p . 409; absolut, im Laufe einholen, wobei man τὸν δρόμον ergänzt, qu. gr . 30. – Vgl. συνεξαμιλλᾶσϑαι .
ὑπο-γίγνομαι (s. ... ... 104 a; ὑπεγένετο φιλική τις διάϑεσις Pol . 2, 44, 1; συνήϑεια 6, 5, 10; ζῆλος 11, 8, 4; Folgde. ...
συν-επ-ερείδω , mit, ... ... ὑπόνοιάν τινι , Caes . 8. – Auch intrans., sich dagegen stämmen, συνεπερείσας τῇ ῥύμῃ τοῦ ἵππου , Plut. Marcell . 7, er legte sich ...
συν-απ-ερείδω , mit od. zugleich unterstützen; τῷ λόγῳ σφοδρῶς συναπερείσας ἐπὶ τὸν Καίσαρα τὴν ὑπόνοιαν , Plut. Cic . 21; s. συνεπερείδω.
Buchempfehlung
»In der jetzigen Zeit, nicht der Völkerwanderung nach Außen, sondern der Völkerregungen nach Innen, wo Welttheile einander bewegen und ein Land um das andre zum Vaterlande reift, wird auch der Dichter mit fortgezogen und wenigstens das Herz will mit schlagen helfen. Wahrlich! man kann nicht anders, und ich achte keinen Mann, der sich jetzo blos der Kunst zuwendet, ohne die Kunst selbst gegen die Zeit zu kehren.« schreibt Jean Paul in dem der Ausgabe vorangestellten Motto. Eines der rund einhundert Lieder, die Hoffmann von Fallersleben 1843 anonym herausgibt, wird zur deutschen Nationalhymne werden.
90 Seiten, 5.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Dass das gelungen ist, zeigt Michael Holzingers Auswahl von neun Meistererzählungen aus der sogenannten Biedermeierzeit.
434 Seiten, 19.80 Euro