[2091] dē-spōnso, (āvi), ātum, āre, verloben, alci desponsatam fuisse, Suet. Caes. 1, 1. Aur. Vict. de orig. 13, 4. Capit. Anton. phil. 4, 5. Augustin. de civ. dei 3, 14. p. 113, 19 D.2 u.a. Eccl.: in prima aetate desponsata viro iusto, Ambros. in Luc. 10, 21.