[189] in-dēfīnītus, a, um, unbestimmt, verbum est indefinitum, quod Graeci appellant ἀπαρέμφατον, Gell. 1, 7, 6: indefinitus namque inexplicabilisque sermo fit, Gell. 16, 2, 3: proloquiorum partes ind., Mart. Cap. 4. § 399: res ind., superstitio ind., Chalcid. Tim. 345: subst., indēfīnītum, ī, n., Ggstz. particulare u. universale, Mart. Cap. 4. § 396.