[218] ineptio, īre (ineptus), ungereimt-, albern-, töricht handeln od. reden, Unsinn schwatzen, miser Catulle, desinas ineptire, Catull. 8, 1: u. [218] ineptis (als Ausruf), du faselst! dummes Zeug! Ter. Phorm. 420; adelph. 934: ludere aliquid atque ineptire, Fronto ep. ad M. Caes. 4, 17. p. 73, 23 N.: apud quem igitur libentius ineptiam, quam cui displicere non possum? Augustin. epist. 3, 5.