[2423] rūma, ae, f., rūmis, is, f. u. rūmen, inis, n. (altlat. Wort), I) die säugende Brust, ruma, Varro fr. bei Non. 167, 33. Varro r. r. 2, 11, 5: rumis, Varro r. r. 2, 11, 5 (wo Abl. Sing. rumi u. Nom. Plur. rumis). Plin. 15, 77 (wo Akk. Sing. rumim). Paul. ex fest. 271, 4 (wo Nom. Sing. rumis). – II) die Kehle, Gurgel, der Schlund, rumen, Pompon. com. 152. Fest. 270, 28 u. 309 (a), 1. Paul. ex Fest. 9, 14: ruma, Arnob. 7, 25. Serv. Verg. ecl. 6, 54.