[2427] 1. runcina, ae, f. (ῥυκάνη, s. 1. VarroLL. 6, 96), [2427] der Hobel, Plin. 16, 225. Tert. apol. 12. Vulg. Isai. 44, 13: runcinarum levigari de planis (Eisen), Arnob. 6, 14.
Pierer-1857: Runcīna
Vollmer-1874: Runcina