[2818] strēnuē, Adv. (strenuus), betriebsam in seinen Geschäften munter, hurtig, hoc facere (Ggstz. otiose), Plaut. u. Cornif. rhet.: mandata sibi impigre et strenue facere, Gell.: arma capere, Cic.: navigare, Cic.: abi prae strenue ac fores aperi, Ter.: quae me absente strenue ac fortiter fecisti, Liv.: ubi quid fortiter ac strenue agendum esset, Liv.: vel mori strenue quam tarde convalescere mihi melius est, Curt. – Superl., strenuissime hercle ivisti, *Plaut. Pseud. 1175 (1158) Lor.: per hos strenuissime omnia bella confecta, Veget. mil. 1, 17.