[3264] tūrificātor (thūrificātor), ōris, m. (turifico, āre), der Weihrauchopferer = Götzendiener, Augustin. c. litt. Petil. 2. § 187 u. 237. – Dass. tūrificātus, ī, m., von Christen, die zur Zeit der Verfolgung den Göttern opferten, Cypr. epist. 55, 2.