[92] ἀλείτης, ὁ (ἀλιτεῖν), Frevler, Hom. zweimal, Iliad. 3, 28 Od. 20, 121 φάτο γὰρ τίσεσϑαι (τίσασϑαι) ἀλείτην (ἀλείτας); τινός Ap. Rh. 1, 1338.