[106] ἄλλοτε, ein andermal, zu anderer Zeit, sonst, Hom. z. B. Iliad. 13, 776 ἄλλοτε δή ποτε, 19, 200 ἄλλοτέ περ, 20, 90. 187 ἤδη καὶ ἄλλοτε, 22, 171 ἄλλοτε δ' αὖτε, 15, 684 ἄλλοτ' ἐπ' ἄλλον ἀμείβεται; 5, 595 ἄλλοτε μέν – ἄλλοτε, bald – bald, 21, 464 ἄλλοτε μέν – ἄλλοτε δέ, 18, 472 Od. 5. 331 ἄλλοτε μέν – ἄλλοτε δ' αὖτε, Iliad. 18, 159 ἄλλοτε – ἄλλοτε δ' αὖτε, 18, 602 ὁτὲ μέν – ἄλλοτε δ' αὖ, 11, 65 ὁτὲ μέν – ἄλλοτε δέ, 20, 50 ὁτὲ μέν – ἄλλοτε. 11, 566 ἄλλοτε μέν – ὁτὲ δέ, 24, 10 ἄλλοτε – ἄλλοτε δ' αὖτε – ἄλλοτε δέ – τοτὲ δέ; – τότε μέν – ἄλλοτε δέ Soph. El. 739; ποτὲ μέν – ἄλλοτε δέ Ant. 367; ἄλλοτε ἄλλος Aesch. Prom. 276 Soph. Phil. 694 und stets bei Pind. (13mäl); eben so in Prosa; auch ἄλλοτ' ἄλλῃ, ἄλλοτ' ἄλλοσε; νῦν τε καὶ ἄλλοτε δὴ πολλάκις Theaet. 187 c; ἄλλοτε καὶ ἄλλοτε, dann u. wann, Xen. An. 2, 4, 26.