[319] ἀπο-πλύνω, abwaschen, λάιγγας ποτὶ χέρσον ἀποπλύνεσκε ϑάλασσα Od. 6, 95, ans Land spülen; χεῖρας Ath. IX, 409 c; öfter Sp., z. B. κόνιν Luc. Gymn. 29.