[468] βύω, nur Sp., wie Arist. plant. 2, 9, sonst βυνέω, fut. βϋσω, perf. pass. βέβυσμαι, vollstopfen, anfüllen; Hom. einmal, Odyss. 4, 134 τάλαρον, τὸν παρέϑηκε νήματος ἀσκητοῖο βεβυσμένον; τὸ στόμα ἐβέβυστο Her. 6, 125, hatte sich den Mund vollgestopft; sp. D.; οἶκος βεβυσμένος ἀνίης Nonn. D. 9, 298; ἵππος ἀριστήεσσι βεβυσμένος Tryph. 808. 450; – zu-, verstopfen, τινί, mit etwas, χυτρίδιον σπογγίῳ βεβυσμένον Ar. Ach. 439; παιδίον κηρίῳ Th. 506; öfter bei Sp.; βεβυσμένος τὴν ῥῖνα, in der Nase verstopft, Hegesipp. bei Ath. VII, 290 d; τὰ ὦτα, d. i. harthörig, Luc. Catapl. 5.