γηραιός

[489] γηραιός (2 Endg. Antiph. IV α 2), alt, bejahrt; Hes. O. 376; Pind. P. 4, 157; πατήρ, πούς, Eur. Phoen. 1705 Alc. 614, öfter; Her. 3, 64. 6, 107; γηραιὸς τελευτᾶν, im hohen Alter sterben, Plat. Conv. 179 e; Folgde, vgl. γεραιός.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 1, S. 489.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: