ἐπ-αῡτέω

[907] ἐπ-αῡτέω, zurufen, dabei schreien; ἐπαΰτεον Theocr. 22, 91; a. sp. D.; Qu. Sm. 4, 262; τύμβῳ, bei dem Grabe, 12, 486; als tmesis zieht man hierher ἐπὶ δὲ πλῆμναι μέγ' ἀΰτευν Hes. Sc. 309; – auch c. acc., μεγάλην δὲ βοὴν ἐπὶ Κύρνο, ἀΰτει Call. Dian. 58.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 1, S. 907.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: