ἐπι-βοάω

[929] ἐπι-βοάω, fut. ἐπιβοήσομαι, ep. u. Ion. ἐπιβώσομαι, zuschreien, zurufen, τινί, Thuc. 5, 65 u. öfter; c. inf., τοῖς Ἀϑηναίοις βιάζεσϑαι τὸν ἔκπλουν ἐπιβοῶντες 7, 70; μέλος χέρνιβι, dabei singen, Ar. Av. 895; Aesch. στέρν' ἄρασσε κἀπιβόα τὸ Μύσιον Pers. 1011; εὔφημον δ' ἐπιβοῷεν Μοῦσαι Suppl. 675; verschreien, Thuc. 6, 16; vom Hunde, dazu bellen, Xen. Cyn. 6, 19. – Med. anrufen, sich zur Hülfe rufen, ϑεοὺς ἐπιβώσομαι Od. 1, 378; Il. 10, 463; ἐπιβοᾶται Θέμιν Eur. Med. 168; τὸν Ἀπόλλωνα ἐπιβώσασϑαι Her. 1, 87, wie τὴν ἄλλην στρατιήν 9, 23; ϑεοὺς ἐπιβοώμενοι Thuc. 3, 59, öfter. – Kriegsgeschrei erheben, Her. 5, 1. – Bei Luc. D. Meretr. 12, 1 laute Vorwürfe machen.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 1, S. 929.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien:
Ähnliche Einträge in anderen Lexika