ἐπι-θειάζω

[942] ἐπι-θειάζω, 1) die Götter anrufen, beschwören; Thuc. 2, 75, wo es dem voranstehenden ἐς ἐπιμαρτυρίαν ϑεῶν κατέστη entspricht; ἐπιϑειαζόντων μὴ κατάγειν, bei den Göttern schwörend, daß sie ihn nicht zurückrufen würden, 8, 53; vgl. Plut. Cam. 18; a. Sp. – 2) göttliches Ansehen geben; ταῦτ' εἰπὼν Θεμιστοκλῆς ἐπεϑείασε τῷ λόγῳ διελϑὼν τὴν ὄψιν Plut. Them. 28; τὸ δαιμόνιον ἐπιϑειάζον ταῖς αὐτοῦ προαιρέσεσι Plut. Gen. Socr. 10; οἱ δὲ ὡς ϑεοφιλεῖς εἶναι δοκοῖεν, ἐπιϑειάζουσι τὰς πράξεις, ὀνείρατα καὶ φάσματα προϊστάμενοι ib. 9, mit göttlichem Glanze umgeben; οἱ δὲ πολλοὶ καταδαρϑοῠσιν οἴονται τὸ δαιμόνιον ἀνϑρώποις ἐπιϑειάζειν, eingeben, ib. 20; – τόπος ἐπιτεϑειασμένος, ein geweihter Ort, Poll. 1, 15, wie ἀνήρ, 1, 20. – Auch = in göttlicher Begeisterung ausrufen, prophezeien, ὡς ἡ Θέμις αὐτοῖς ἐπιϑειάζουσα ἔφραζεν D. Hal. 1, 31, a. Sp.;ἐπιτεϑειασμένως, Poll. 1, 16.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 1, S. 942.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien:
Ähnliche Einträge in anderen Lexika