[959] ἐπι-μαίνομαι, wonach rasen, d. h. mit rasender Begierde wonach verlangen, sich bis zur Raserei wonach sehnen, bes. von der Liebe, τῷ δὲ γυνὴ Προίτου ἐπεμήνατο – φιλότητι μιγήμεναι Il. 6, 160; gew. mit dem dat., τρόποις ἐπεμάνην Ar. Vesp. 1466, in das Wesen rasend verliebt sein; παιδί Leon. Al. 31 (IX, 345); καλὸν ἐραστὴν ἐπιμεμηνέναι σοι Luc. D. Mar. 1, 1; ἄλλοϑεν ἄλλος ἐπεμήνατο κάλλεϊ κούρης Mus. 85; τὴν Σερβιλίαν ἐπιμανεῖσαν αὐτῷ Plut. Brut. 5; Pyrrh. 26 u. öfter; auch von Thieren, λέοντες οὐκ ἐπιμαίνονται λέουσι Luc. am. 22. – Dabei, darüber rasen, toben, δορυτίνακτος αἰϑὴρ ἐπιμαίνεται Aesch. Spt. 140; φονολιβεῖ τύχᾳ φρὴν ἐπιμαίνεται Ag. 1402; dagegen rasen, Θήβης Καπανεὺς ἐπεμήνατο πύργοις Ep. ad. 293 (Plan. 106).