ἐριδμαίνω

[1028] ἐριδμαίνω, a) = ἐρεϑίζω, necken, reizen, Il. 16, 260; Ap. Rh. 3, 94. – b) = ἐριδαίνω, streiten, wettkämpfen, ἄκρα φέρεσϑαι Theocr. 12, 31; δρέπτον ἐριδμαίνουσαι, um die Wette, Mosch. 2, 69; sich streiten, Ep. ad. 486 (Plan. 297), u. a. sp. D.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 1, S. 1028.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: