εὖγμα

[1059] εὖγμα, τό, 1) Großprahlerei, κενὰ εὔγματα Od 22, 249. – 2) = εὐχή, Gebet, Bitte, Aesch. Prom. [1059] 586 Spt. 249 Ch. 456; Soph. Ant. 1170; Callim. lav. Pall. 139.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 1, S. 1059-1060.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: