[1179] ἠτριαῖος, zum Unterleibe gehörig; Luc. Lex. 6; ἠτριαῖον δέλφακος Ar. bei Ath. III, 104 e IX, 374 f; τῶν ϑύννων τὰς ἠτριαίας I, 4 e; τὰ ἠτριαῖα Luc. Lex. 6.