[1206] θηγάνη, ἡ, der Wetzstein; Aesch. Ag. 1518; σι-δηροβρῶτι ϑηγάνῃ νεηκονὴς σφαγεύς Soph. Ai. 807; übertr., Aufreizung, σὺ δ' ἐν τόποισι τοῖς ἐμοῖς μὴ βάλῃς μήϑ' αἱματηρὰς ϑηγάνας Aesch. Eum. 821; Luc. Lexiph. 14 τὸ γὰρ ἐρεσχελεῖν ἀλλήλους συχνάκις λάλης ϑηγάνη γίγνεται.