[1212] θλάω, fut. ϑλάσω, pass. τέϑλασμαι, ἐϑλασμένον steht Ath. XV, 699, – zerdrücken, zerquetschen, zermalmen; ὀστέα δ' εἴσω ἔϑλασεν Od. 18, 95; ϑλάσσε δὲ τετράφαλον κυνέην Il. 12, 384; οὔτ' ἔῤῥηξε βαλών, οὔτ' ἔϑλασε Hes. Sc. 140; sp. D., wie τεϑλασμένος οὔατα πυγμαῖς Theocr. 22, 45; auch sp. Medic. Vgl. φλάω (verwandt mit ϑραύω, τιτράω, auch vielleicht κλάω).