[1350] κατ-αιγίζω, herabstürmen, stürmisch darauflosfahren; πρὶν καταιγίσαι πνοὰς Ἄρεος Aesch. Spt. 63; ἄνεμοι D. Sic. 5, 26; Plut. Sull. 38; καταιγίζουσα ϑάλασσα Theaet. Schol. 2 (X, 16); Strab. IX, 3, 15 von einem Berge, καταιγίζει εἰς τὴν πόλιν; ἡ παραλία τραχεῖα καὶ ὀρεινὴ καὶ καταιγίζουσα 7, 4, 3; übertr., Alexis bei Ath. VIII, 338 e; ἔρωτες Ep. ad. 10 (XII, 88).