[1377] κατα-σκάπτω, untergraben, Theophr.; gew. eine Mauer untergraben, zerstören, von Grund aus niederreißen; Τροίαν Aesch. Ag. 511; Soph. Phil. 986 O. C. 1423; δόμους, πόλιν, Eur. Herc. Fur. 566 Troad. 1263; πατρῴα ἑστία κατεσκάφη Hec. 22; κατασκαφείη Lys. 13, 8; τὴν πόλιν κατεσκάφασιν Isocr. 14, 7; πόλιν κατεσκάφϑαι Pol. 3, 107, 4; οἰκίαι κατεσκάφησαν D. Sic. 13, 57.