κρόταλον

[1513] κρόταλον, τό, Klapper, nach Schol. Ar. Nubb. 259 ein gespaltenes Rohr, κατασκευαζόμενον ἐπίτηδες, ὥςτε ἠχεῖν, εἴ τις δονοίη ταῖς χερσί; auch von Erz od. von Muschelschaalen nach Eust.; z. B. κρόταλα χαλκοῠ neben τυμπάνων ἀράγματα Eur. Cycl. 204; Βρόμια Hel. 1324; Her. 2, 60 von Frauen gespielt; vgl. δίσκος; χειροτυπὴς κροτάλων πάταγος Mel. 260 (V, 175); vgl. auch Ath. IV, 176 a. – Uebertr., Zungendrescher, Plappermaul, Ar. Nubb. 260. 448; auch adj., οἶδ' ἄνδρα κρόταλον Eur. Cycl. 404. – Nach Suid. auch masc. – Nach Eumach. bei Ath. XV, 681 e hieß auch die Narcisse so.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 1, S. 1513.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien:
Ähnliche Einträge in anderen Lexika