[1524] κῡδάνω, = κυδαίνω; τοὺς μὲν ὁμοῦ μακά-ρεσσι ϑεοῖσιν κυδάνει Il. 14, 73, auch intrans., Ruhm haben, Ἀχαιοὶ μὲν μέγα κύδανον, οὕνεκα 20, 42.