[1530] κῡματόω, = κυματίζω, wohl nur pass.; ἡ ϑάλασσα κυματωϑεῖσα Thuc. 3, 89, wie Luc. V. H. 2, 30 ὁ δὲ ποταμὸς ἐκυματοῠτο ὥςπερ ϑάλασσα u. Plut. plac. phil. 4, 19; Heliod. 9, 4, übertr. 10, 16.