[1538] κυρτόω, krümmen, wölben; κῠμα κυρτωϑέν, von der wie zur Brautkammer gewölbten Woge, Od. 11, 244; κυρτῶν τε νῶτα ταῠρος Eur. Hel. 1574; sp. D., wie κυρτώσαντες λαίφεα Paul. Sil. 57 (X, 15), Opp. Cyn. 3, 273. – Auch in Prosa; οἱ φοίνικες ὑπὸ βάρους πιεζόμενοι ἄνω κυρτοῦνται Xen. Cyr. 7, 5, 11; Sp., wie Galen. öfter.