κωλήν

[1542] κωλήν, ῆνος, ὁ, = κωλῆ, Ath. IX init. u. IV, 154 b aus Posidonius u. A.; Hippocr. u. Poll. 6, 52 für Schinken. – Nach Arist. H. A. 3, 7 eigtl. τὰ ἐν τοῖς μηροῖς καὶ κνήμαις ὀστᾶ, οἳ καλοῦνται κωλῆνες, bes. der Knochen des Oberarms.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 1, S. 1542.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: