λεῖμαξ

[23] λεῖμαξ, ακος, ὁ, oder auch ἡ, = λειμών, Wiese, λωτοτρόφον κατὰ λείμακα Eur. Phoen. 1587, wie Bacch. 867; Pherecr. bei Ath. XV, 685 b; Ep. ad. 428 (IX, 788). – Bei Hipp. u. Suid. auch im compar. λειμακέστερος, was vielleicht λειμακωδέστερος heißen soll. Vgl. Lob. Paralip. p. 288.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 2, S. 23.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: