[328] ὅμ-αιμος, von demselben Blute, blutsverwandt; τὸ μητρὸς αἷμ' ὅμαιμον ἐκχέας πέδῳ, Aesch. Eum. 623, vgl. 203; bes. Bruder, Schwester, Her. 1, 151. 8, 144; ἀνδροῖν δ' ὁμαίμοιν ϑάνατος, Aesch. Spt. 663; Soph. O. C. 1769; ὅμαιμος ἐκ μιᾶς τε καὶ ταὐτοῦ πατρός, Ant. 509; πρὸς σῆς ὁμαίμου καὶ κασιγνήτης, El. 12; Eur. oft; einzeln bei Sp., ὅμ. ἀνήρ, Luc. Calumn. 28.