ὄντως

[350] ὄντως, wirklich, in Wahrheit; ἔχει ὄντως ἐν ϑεοῖς ὁμιλίαν, Eur. I. A. 1622; Ar. Plut. 286; oft bei Plat. dem ὡς ἔπος εἰπεῖν entgeggstzt, Legg. II, 656 e; bes. oft τὸ ψεῦδος ὄντως ὄν, Soph. 266 e; τὰ ὄντως ἀγαϑά, Phaedr. 260 a u. sonst; Arist. u. Folgde.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 2, S. 350.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: