ὀπτίλος

[364] ὀπτίλος, , nach Plut. Lycurg. 11 lakonisch für ὀφϑαλμός, das Auge; ὀπτίλων ἀρετὰ ὀξυδορκία, Metopus bei Stob. Floril. 1, 64. Vgl. die Erklärer zu Greg. Cor. p. 580.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 2, S. 364.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: