πάντοθεν

[464] πάντοθεν, von allen Orten, allen Seiten her; πάν-τοϑεν ἐκ κευϑμῶν, Il. 13, 28; περὶ γὰρ κακὰ πάντοϑεν ἔστη, Od. 14, 270; Pind. u. Tragg., wie Aesch. Ag. 1343 Soph. O. C. 1242; u. in Prosa, Her. 7, 225; Plat. Critia. 117 e; auch c. gen., Arat. 455. – Die Form πάντοϑε hat Theocr. 17, 97.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 2, S. 464.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: