[652] ποίνιμος, rächend, strafend; Δίκη, Ἐρινύς, Soph. Trach. 808 Ai. 843; οἷς ϑεὸς ποίνιμα πάϑεα παϑεῖν πόροι, El. 203; vergeltend, χάρις, Pind. P. 2, 17; λιϑοκτονίη, Ep. ad. 465 (IX, 157); auch in späterer Prosa, δαίμονες, Plut. qu. Rom. 51.