πολεμήϊος

[653] πολεμήϊος, ion. statt des ungebr. πολέμειος, kriegerisch; oft bei Hom., bes. in der Il., immer in der Vrbdg πολεμήϊα ἔργα, 2, 338; τεύχεα, Hes. sc. 238. Auch Her. 5, 111, τὰ πολεμήϊα δόκιμος.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 2, S. 653.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: